2016-03-152016-03-152009-06-01http://hdl.handle.net/20.500.12688/2243Στις μέρες μας, η ψηφιακή τεχνολογία, έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι, της μουσικής δημιουργίας και παραγωγής. Ο ψηφιακός έλεγχος, η ψηφιακή καταγραφή και επεξεργασία, τα πολλαπλών λειτουργιών λογισμικά σε υπολογιστή, είναι μόνο μερικά από τα επιτεύγματά της, τα οποία αναμφίβολα, έχουν «κατακτήσει» το σύνολο σχεδόν της μουσικής παραγωγής. Από τα συνεδριακά συστήματα ως τις μεγάλες συναυλίες, από τα studio ηχογραφήσεων μέχρι τα τηλεοπτικά studio, ο ψηφιακός κόσμος είναι εμφανής και κατέχει ισχύουσα θέση στην αλυσίδα της δημιουργίας. Χωρίς να έρχεται σε ρήξη με την εκφραστικότητα του ερμηνευτή ή την «ζεστασιά» και την αμεσότητα των αναλογικών τεχνολογιών, μπορεί να αποτελέσει ισχυρό εργαλείο, στα χέρια του μουσικού, του ηχολήπτη, ακόμη και του απλού χρήστη, που επιθυμεί να γνωρίσει τον κόσμο της μουσικής. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, κάνει την εμφάνισή της μία νέα τεχνολογία, το M.I.D.I. (Musical Instrument Digital Interface), η οποία χάρη στην προσεκτική και εμπνευσμένη της σχεδίαση, κατάφερε, όχι μόνο να επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας αλλά να αποτελεί ακόμη και σήμερα, μία από τις πιο εκτενώς χρησιμοποιούμενες μεθόδους επικοινωνίας, μεταξύ μουσικών (και όχι μόνο) ψηφιακών συσκευών. Η συσκευή της παρούσας εργασίας είναι ουσιαστικά ένα ρομποτικό σύστημα, το οποίο προσαρμόζεται σε ένα όργανο drums και το οποίο έχει τη δυνατότητα να κρούει ένα συγκεκριμένο τύμπανο, όταν δέχεται την κατάλληλη εντολή MIDI. Πρόκειται για μία πειραματική συσκευή η οποία πασχίζει να ορίσει μία νέα διάσταση στα μέχρι τώρα πρότυπα δημιουργίας μουσικής με ψηφιακά μέσα.Attribution-ShareAlike 4.0 International (CC BY-SA 4.0)