2016-03-152016-03-152014-07-23http://hdl.handle.net/20.500.12688/4756Ο θεσμός της εγγύησης κατέχει εξέχουσα θέση στο δίκαιο, ως ασφαλιστική σύμβαση, ρυθμίζεται δε στις διατάξεις των άρθρων 847-870 του Αστικού Κώδικα. Η εγγύηση είναι σύμβαση και αποτελεί μορφή ευθύνης για ξένη οφειλή. Συμβαλλόμενοι είναι ο εγγυητής και δανειστής, ενώ στη σύμβαση δε συμμετέχει ο οφειλέτης. Με αυτήν, ο εγγυητής αναλαμβάνει έναντι του δανειστή την υποχρέωση εκπλήρωσης αλλότριας παροχής, η οποία αποκαλείται πλέον κύρια οφειλή, σε περίπτωση μη καταβολής της ή σε όση έκταση δεν εξοφληθεί από τον πρωτοφειλέτη. Ο εγγυητής, ειδικότερα, αναλαμβάνει απέναντι στο δανειστή δική του υποχρέωση, η οποία έχει ανάλογο περιεχόμενο με την υποχρέωση του πρωτοφειλέτη. Γι’ αυτήν την υποχρέωση ευθύνεται ο εγγυητής, όπως κάθε οφειλέτης, με ολόκληρη την περιουσία του. Από την έννοια της εγγύησης προκύπτει και ο σκοπός αυτής, ο οποίος συνίσταται στην εξασφάλιση του δανειστή για απαίτησή του κατά ενός κύριου οφειλέτη και η ενίσχυση του τελευταίου έναντι του δανειστή για την παρεχόμενη σ’αυτόν πίστωση.Attribution-ShareAlike 4.0 International (CC BY-SA 4.0)