2016-03-152016-03-152009-02-06http://hdl.handle.net/20.500.12688/6656Ο φόρος αποτελεί κατά κανόνα χρηματική παροχή των πολιτών προς το κράτος και κατ΄ εξαίρεση σε είδος. Παρακρατείτε η παροχή σε είδος ή υπό μορφή υπηρεσίας ως π.χ. εργασία. Η αγοραστική αυτή δύναμη η οποία μεταβιβάζεται από τους πολίτες στο κράτος ή από την ιδιωτική στην δημόσια οικονομία αποτελεί επιβάρυνση του φορολογούμενου κατά το ποσό που αφαιρείται από το εισόδημα του, συμμετοχή δε του κράτους στην ανακατανομή του κοινωνικού εισοδήματος. Ο φόρος είναι έσοδο του κράτους το οποίο και χρησιμοποιεί για δημόσιες δαπάνες και κατάλληλη πολιτική μπορεί να αυξήσει το κοινωνικό εισόδημα. Η παροχή του φορολογούμενου δεν αντιστοιχεί σε μία ειδική αντιπαροχή που προσφέρεται από το κράτος στους φορολογούμενους πολίτες. Στην έννοια του φόρου υπάρχει η ιδέα του νομικού καταναγκασμού γιατί το κράτος επιβάλει το φόρο μονομερώς χωρίς δηλαδή ειδική αντιπαροχή. Ο φόρος επιβάλλεται και εισπράττεται βάση κανόνων οι οποίοι είναι προκαθορισμένοι και όχι κατ΄ αυθαίρετο τρόπο από τις δημόσιες υπηρεσίες. Έχει γίνει συνταγματική αρχή και υπάρχει σε όλα τα Συντάγματα των σύγχρονων Κρατών ή Αρχή της Βεβαιότητας του Φόρου. Με τα έσοδα από τη φορολογία αντιμετωπίζονται δαπάνες γενικής ωφέλειας και όχι δαπάνες συγκεκριμένων ατόμων ή δαπάνες μη δημοσίου συμφέροντος.Attribution-ShareAlike 4.0 International (CC BY-SA 4.0)