2016-03-152016-03-152013-11-27http://hdl.handle.net/20.500.12688/597Ο όρος αλατότητα αναφέρεται στην ύπαρξη υψηλών συγκεντρώσεων ιόντων κατά κανόνα Na και Cl, κυρίως στο περιβάλλον της ρίζας. Αν και το νερό στην περιοχή της ρίζας μπορεί να βρίσκεται σε αφθονία, η υψηλή συγκέντρωση ιόντων στο εδαφικό διάλυμα έχει σαν αποτέλεσμα το νερό αυτό να μην είναι διαθέσιμο στο φυτό εξ αιτίας του χαμηλού υδατικού δυναμικού. Η αλατότητα, ως παράγοντας καταπόνησης παρουσιάζεται σε εκτεταμένες περιοχές του πλανήτη. Συχνά τα προβλήματα από τα αλατούχα εδάφη είναι εντονότερα σε περιοχές με ημίξηρο και ξηρό κλίμα όπου η εξατμισοδιαπνοή είναι μεγάλη αλλά η περιορισμένη βροχόπτωση δεν επαρκεί για την έκλυση του εδάφους. Οι παράγοντες που συντελούν στην αύξηση της αλατότητας στο εδαφικό διάλυμα είναι, τα άλατα που συγκεντρώνονται στο έδαφος από την αποσάθρωση πετρωμάτων και ορυκτών ή από αλμυρές λίμνες, το κακής ποιότητας αρδευτικό νερό, η υψηλή υπεδάφια στάθμη νερού, η κακή αποστράγγιση του εδάφους και η μικρή βροχόπτωση, η τοπογραφία, η ύπαρξη αδιαπέραστων στρωμάτων στο έδαφος και η υψηλή εξατμισοδιαπνοή.Attribution-ShareAlike 4.0 International (CC BY-SA 4.0)