2016-03-152016-03-152013-11-09http://hdl.handle.net/20.500.12688/1190Μελετώντας την βιβλιογραφία διαπιστώθηκε η αναγκαιότητα του θεσμού της υιοθεσίας από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα, διότι αποτέλεσε και αποτελεί μέσο προστασίας για το παιδί. Παρατηρήθηκε ότι υπάρχουν τρείς τρόποι υιοθεσίας. Αυτοί είναι: η υιοθεσία μέσω δημόσιων βρεφοκομείων, ιδιωτική και διακρατική υιοθεσία. Στην εν λόγω πτυχιακή εργασία θα ασχοληθούμε με τoν θεσμό της ιδιωτικής υιοθεσίας. Θέλοντας να δώσουμε έναν εν συντομία ορισμό της ιδιωτικής υιοθεσίας θα μπορούσαμε να πούμε ότι, «…ιδιωτική χαρακτηρίζεται η υιοθεσία, όταν οι υποψήφιοι θετοί και οι φυσικοί γονείς του ανήλικου έρχονται σε επαφή με σκοπό την υιοθεσία χωρίς την μεσολάβηση των κοινωνικών υπηρεσιών, χωρίς δηλαδή να απευθυνθούν σε κάποια ΄΄κοινωνική υπηρεσία ή οργάνωση΄΄, για να υιοθετήσουν ένα από τα παιδιά που αυτή περιθάλπει ή έχει υπό την προστασία της, και γενικά χωρίς να υπάρχει αποφασιστική παρέμβαση της κοινωνικής υπηρεσίας στο ζήτημα της επιλογής των θετών γονέων για το συγκεκριμένο παιδί» 1 . Στην εποχή μας, η ιδιωτική υιοθεσία αποτελεί μια λειτουργία διαφορετική από τις παλαιότερες εποχές. Κατά το παρελθόν, η υιοθεσία αποτελούσε για τα άτεκνα ζευγάρια, λύση για την συνέχιση της οικογένειας και της οικογενειακής περιουσίας. Σήμερα, ο θεσμός της ιδιωτικής υιοθεσίας παρουσιάζει τις πραγματικές ανάγκες τόσο των υιοθετημένων παιδιών όσο και των θετών γονέων καθώς και την αξία για την δημιουργία οικογένειας.Attribution-ShareAlike 4.0 International (CC BY-SA 4.0)