Πλοήγηση ανά Συγγραφέας "Balaskas, Andreas"

Τώρα δείχνει 1 - 1 of 1
  • Μικρογραφία εικόνας
    Τεκμήριο
    Διερεύνηση της αντίληψης της ποιότητας ζωής και της ψυχολογικής επιβάρυνσης των γονέων παιδιών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1.
    (ΕΛ.ΜΕ.ΠΑ., Σχολή Επιστημών Υγείας (ΣΕΥ), ΠΜΣ Προηγμένη Κλινική Πρακτική στις Επιστήμες Υγείας, 2021-10-13) Μπαλάσκας, Ανδρέας; Balaskas, Andreas
    Εισαγωγή : Η δυσκολία του γλυκαιμικού ελέγχου, οι χρόνιες αλλά και οι οξείες επιπλοκές, που συχνά εμφανίζονται, επηρεάζουν δραματικά την ποιότητα ζωής των πασχόντων με διαβήτη τύπου 1. Μετά τη διάγνωση, ο τρόπος ζωής του παιδιού αλλάζει σημαντικά με επίδραση στην ψυχοσωματική υγεία τόσο του ίδιου αλλά και της οικογενείας του. Οι πολλές προκλήσεις που ξαφνικά εμφανίζονται οδηγούν τους φροντιστές των παιδιών να βρίσκονται σε συνεχή επαγρύπνηση και εγρήγορση. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί κατά πόσο οι γονείς των παιδιών με Σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 αντιλαμβάνονται τα επίπεδα ποιότητας της ζωής τους και τη ψυχολογική επιβάρυνση που βιώνουν. Μεθοδολογία: Η συγκεκριμένη έρευνα αποτελεί μία συγχρονική μελέτη (cross-sectional). Το δείγμα προέρχεται μόνο από γονείς και φροντιστές παιδιών με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1. Για την συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν 2 ερωτηματολόγια. Για τον προσδιορισμό της ποιότητας ζωής χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο του Parent-DDS (Κλίμακα δυσφορίας γονέων παιδιών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1), το οποίο είναι μεταφρασμένο και σταθμισμένο στην ελληνική γλωσσά και για τον προσδιορισμό της ψυχολογικής επιβάρυνσης χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο του Spielberger (state – Trait Anxiety Inventory – STAI) (ελεύθερης πρόσβασης στο διαδίκτυο). Αποτελέσματα: Από τους 110 γονείς συμμετέχοντες στη μελέτη γονείς παιδιών και εφήβων με ΣΔ1, το 79,1% ήταν γυναίκες ενώ η μέση ηλικία όλων βρέθηκε στα 44,4 χρόνια (±5,8) . Βρέθηκαν: α) μέτρια επίπεδα Δυσφορίας, με σημαντικά υψηλότερη τη Δυσφορία διαχείρισης εφήβου έναντι χαμηλότερης της ιατρικής υποστήριξης (p<0,001), β) τα 2/3 περίπου των γονέων είχαν μέτρια ή μεγάλη γενική δυσφορία, γ) μέτρια προς υψηλά επίπεδα Προσωρινού και Μόνιμου άγχους, με σημαντικά υψηλότερα επίπεδα στο Προσωρινό (p=0,006) ενώ περισσότεροι από τα 2/3 είχαν υψηλά επίπεδα, δ) το Προσωρινό άγχος των γονέων σχετίζεται με τις μικρότερες ηλικίες τους, με το χαμηλότερο μηνιαίο εισόδημα, με τα λιγότερα χρόνια της νόσου των παιδιών τους ή τη χρήση σχήματος πολλαπλών ενέσεων στη θεραπεία ενώ το Μόνιμο άγχος σχετίζεται με τα χαμηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης (p<0,05) και ε) η αυξημένη Δυσφορία των γονέων και κατά συνέπεια η χειρότερη ποιότητα ζωής, δεν σχετίζεται σημαντικά με τα ιδιαίτερά τους χαρακτηριστικά όμως σχετίζεται σημαντικά με τα περισσότερα επεισόδια υπεργλυκαιμίας, με λιγότερα επεισόδια υπογλυκαιμίας καθώς και με το υψηλότερο Μόνιμο άγχος τους (p<0,05). Συμπεράσματα: Η παρούσα διπλωματική εργασία αποσκοπούσε στην ανάδειξη της σχέση της δυσφορίας που βιώνουν οι γονείς παιδιών με διαβήτη και τη ψυχολογική επιβάρυνση ή το άγχος για τη νόσο των παιδιών τους. Βρέθηκαν με μέτρια επίπεδα Δυσφορίας ή μέτρια προς υψηλά επίπεδα Προσωρινού και Μόνιμου άγχους ενώ το Προσωρινό άγχος των γονέων σχετιζόταν με τις μικρότερες ηλικίες τους, με το χαμηλότερο μηνιαίο εισόδημα, με τα λιγότερα χρόνια της νόσου των παιδιών τους ή τη χρήση σχήματος πολλαπλών ενέσεων στη θεραπεία. Η αυξημένη ωστόσο Δυσφορία των γονέων σχετιζόταν σημαντικά με τα περισσότερα επεισόδια υπεργλυκαιμίας ή λιγότερα υπογλυκαιμίας καθώς και με το υψηλότερο Μόνιμο άγχος τους. Κρίνεται αναγκαίο οι επαγγελματίες υγείας να παρέχουν την κατάλληλη εκπαίδευση στους γονείς με ελλιπή γνώση για τη διαχείριση της νόσου των παιδιών τους αλλά και να δίνεται η απαραίτητη υποστήριξη.