Πλοήγηση ανά Συγγραφέας "Kougientis, Georgios"

Τώρα δείχνει 1 - 1 of 1
  • Μικρογραφία εικόνας
    Τεκμήριο
    Αποτελεσματικοί τρόποι αντιμετώπισης της βερτισιλλίωσης της πατάτας.
    (Τ.Ε.Ι. Κρήτης, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας και Τεχνολογίας Τροφίμων (Σ.Τε.Γ.Τε.Τ), Τμήμα Φυτικής Παραγωγής, 2008-2-29T14:35:4Z) Κουγιέντης, Γεώργιος; Kougientis, Georgios
    Η βερτισιλλίωση είναι σήμερα μια ευρέως διαδεδομένη ασθένεια που προσβάλλει πλήθος καλλιεργούμενων και αυτοφυών φυτών και μία από τις κυριότερες ασθένειες εδάφους των ετησίων καλλιεργειών της χώρας μας. Η βερτισιλλίωση της πατάτας είναι μία από τις κυριότερες ασθένειες της καλλιέργειας αυτής, που προκαλείται συνήθως από δύο είδη του γένους Verticillium, το V. dahliae και το V. albo-atrum. Ωστόσο, η ασθένεια αυτή στη χώρα μας, εξαιτίας των κλιματολογικών συνθηκών που επικρατούν σε αυτή, προκαλείται μόνο από το V. dahliae. Η ασθένεια αυτή προσβάλλει το αγγειακό σύστημα των φυτών και προκαλεί αρχικά το μαρασμό τους. Στη συνέχεια ακολουθεί πρόωρη χλώρωση των μεσονεύριων τμημάτων του ελάσματος των κατώτερων φύλλων, που τελικά νεκρώνονται και ακολουθεί η πτώση τους. Τα συμπτώματα αυτά μπορούν να παρατηρηθούν αργότερα και στα ανώτερα φύλλα. Όμως το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα της προσβολής των φυτών από τη βερτισιλλίωση είναι ο καστανός μεταχρωματισμός των αγγείων του ξύλου στις ρίζες και στα στελέχη τους, ο οποίος είναι ορατός μέχρι την κορυφή τους. Η προσβολή των φυτών πατάτας από τη βερτισιλλίωση μπορεί να προκαλέσει μείωση της παραγωγής μέχρι 50% ή και παραπάνω, εξαρτώμενη πάντα από την ένταση της προσβολής. Η ανάπτυξη της ασθένειας και η σοβαρότητά της εξαρτώνται από τις εδαφικές και κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής (θερμοκρασία εδάφους και αέρος, φωτισμός, υγρασία εδάφους κ.ά.), καθώς επίσης από βιοτικούς παράγοντες (διάφορα είδη νηματωδών και εντόμων εδάφους κ.ά.). Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, δεν υπάρχουν διασυστηματικά μυκητοκτόνα που να ελέγχουν την ασθένεια, γι αυτό η αντιμετώπισή της στηρίζεται κυρίως σε προληπτικά μέτρα (π.χ. χρήση ανθεκτικών ή ανεκτικών γενοτύπων), ενώ η βιολογική αντιμετώπισή της με χρησιμοποίηση σκευασμάτων ανταγωνιστικών μυκήτων ή βακτηρίων ενδέχεται να εφαρμοστεί στο μέλλον.