Πλοήγηση ανά Συγγραφέας "Koukouli, Sofia"

Τώρα δείχνει 1 - 1 of 1
  • Μικρογραφία εικόνας
    Τεκμήριο
    Από τον ιδρυματισμό προς την κοινοτική ψυχιατρική: η βιωματική εμπειρία επαγγελματιών ψυχικής υγείας στον Νομό Χανίων
    (ΕΛΜΕΠΑ, Σχολή Επιστημών Υγείας (ΣΕΥ), ΠΜΣ Διαμεθοδικές Κοινωνικές Παρεμβάσεις σε Καταστάσεις Κρίσης, 2024-02-21) Κουρκούνα, Μαρία; Kourkouna, Maria; Κουκούλη, Σοφία; Koukouli, Sofia
    Ο χώρος της ψυχικής υγείας χαρακτηρίζεται κρίσιμος τόσο λόγω της ιδιαίτερης ευαισθησίας των ανθρώπων με ψυχιατρική εμπειρία όσο και λόγω της επίδρασης του συστήματος ψυχιατρικής περίθαλψης στην ισότιμη ένταξη αυτών των ανθρώπων στην κοινωνία και γενικότερα στην προστασία του αγαθού της ψυχικής υγείας. 1 Φεβρουαρίου 2006: Ημερομηνία σταθμός στην πορεία της Ψυχιατρικής στο Νομό Χανίων, καθώς κλείνει τις πύλες του το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο. Δεκαπέντε χρόνια μετά στο προσκήνιο έρχεται το πώς εξελίχθηκε η ψυχιατρική μεταρρύθμιση στα Χανιά. Η παρούσα ποιοτική μελέτη διερευνά μέσω συνεντεύξεων την εμπειρία 25 επαγγελματιών (Κ.Λ. Ψυχολόγων, Επισκεπτών Υγείας), οι οποίοι στελεχώνουν σήμερα δημόσιες υπηρεσίες/δομές ψυχικής υγείας και διαθέτουν μακρόχρονη, μικρή ή μηδενική εμπειρία εργασίας στο πρώην Θ.Ψ.Π.Χ. Επιδιώκεται να ξετυλιχτεί το κουβάρι της μετάβασης από το άσυλο στις κοινοτικές υπηρεσίες/δομές, να διαφανούν οι επιδράσεις του ασύλου και να αποτυπωθεί ολόκληρη η επαγγελματική ζωή των επαγγελματιών της πράξης μέσα από τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Απώτερος σκοπός τίθεται ο βαθύτερος προβληματισμός και η αυτοβελτίωση των επαγγελματιών, η κριτική αποτίμηση της διαδικασίας κατάργησης του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου και η προοπτική για ένα καλύτερο σύστημα ψυχικής υγείας από τα κάτω με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις αξίες της κοινωνικής αλλαγής και κοινωνικής δικαιοσύνης. Στην έρευνα παρατηρείται μία έμφαση προς την ψυχοκοινωνική κατεύθυνση της ψυχιατρικής περίθαλψης, γεγονός που αποδίδεται και στις μη ιατρικές ειδικότητες των επαγγελματιών. Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι οι συμμετέχοντες αναγνωρίζουν ως ένα βαθμό τη βελτίωση που επήλθε, την τάση ανοίγματος προς την κοινότητα, την υιοθέτηση μίας πιο ανθρωπιστικής κουλτούρας και την ευκαιρία να αξιοποιήσουν πιο αποτελεσματικά τον ρόλο τους. Από την άλλη, εξάγεται το συμπέρασμα ότι το άσυλο δεν είναι χώρος αλλά τρόπος και η νοοτροπία του ασύλου δεν έσβησε με το κλείσιμό του. Παρέμεινε να περιπλανάται ως κατάλοιπο μίας εποχής που το δίκαιο, η ισοτιμία, η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός καταπατούνταν, με υπαρκτό τον κίνδυνο αναπαραγωγής ασυλικών και ιατροκεντρικών πρακτικών σήμερα. Παρόλο που οι επαγγελματίες αγαπούν την εργασία τους, παράλληλα διαφαίνεται ο προβληματισμός, η κούραση και η απογοήτευσή τους λόγω των δυσκολιών του ίδιου του συστήματος ψυχικής υγείας να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις και στη διασφάλιση των ανθρωπίνων αξιών. Οι προσδοκίες αποδεικνύονται μεγαλύτερες από την πραγματικότητα, καθώς δεν υποστηρίχτηκε στην πράξη η μεταρρύθμιση και δεν αναδείχτηκαν, όπως αναμενόταν, οι ουσιαστικές διαφοροποιήσεις μεταξύ του ασύλου και των νεότερων υπηρεσιών/δομών. Οι επαγγελματίες υποστηρίζουν ότι καλούνται κυρίως να παλέψουν μόνοι τους χωρίς τη στήριξη του κράτους για να αντιμετωπίσουν τα αυξανόμενα και απαιτητικά αιτήματα των εξυπηρετούμενών τους, ενώ επιδρούν επιβαρυντικά και ταυτόχρονα πολύπλοκοι παράγοντες, όπως δυσλειτουργικά ή στερητικά οικογενειακά περιβάλλοντα, παρωχημένες αντιλήψεις και στάσεις στην κοινότητα και στο εσωτερικό των υπηρεσιών/δομών, δυσκολίες συνεργασίας, νομοθετικά κενά, μη παροχή εκπαίδευσης και εποπτείας και ανεπάρκεια του κοινοτικού δικτύου υπηρεσιών/δομών σε μέσα και πόρους τόσο λόγω νεοφιλελεύθερων πολιτικών όσο και λόγω της κοινωνικο-οικονομικής κρίσης. Έτσι, καταλήγουν ότι είναι άμεση η ανάγκη για μία νέα εποχή στην Ψυχιατρική και συμπεραίνουν ότι το μέλλον της ψυχικής υγείας θα κριθεί από την ουσιαστική επένδυση στον άνθρωπο και τη χάραξη κοινοτικών πολιτικών, ώστε ο ιδρυματισμός που αιωρείται να μην κατακλύσει το σύστημα ψυχιατρικής περίθαλψης. Απαίτηση των επαγγελματιών είναι η προσπάθεια αποασυλοποίησης, που εκκίνησε πιο συστηματικά στα Χανιά στα τέλη της δεκαετίας του 90’ και κορυφώθηκε το 2006, να μην καταλήξει χαμένη στο παρόν και στο μέλλον αλλά να αποτελέσει ένα καλό μάθημα και βάση για το επόμενο καινοτόμο όραμα.