Πλοήγηση ανά Συγγραφέας "Koutoulaki, Anthoula"
Τώρα δείχνει 1 - 1 of 1
Αποτελέσματα ανά σελίδα
Επιλογές ταξινόμησης
Τεκμήριο Ποιότητα ζωής των ασθενών σε χρόνια περιοδική αιμοκάθαρση και των οικογενειών τους.(Τ.Ε.Ι. Κρήτης, Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας (Σ.Ε.Υ.Π), Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας, 2013-11-09T08:51:15Z) Κουτουλάκη, Ανθούλα; Ξανθάκη, Μαρία; Koutoulaki, Anthoula; Xanthaki, MariaΟι περισσότερες από τις ασθένειες που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος στις αναπτυγμένες, τουλάχιστον, χώρες είναι χρόνιες. Μία από αυτές τις ασθένειες είναι και η νεφρική ανεπάρκεια, η οποία μπορεί να διακριθεί σε οξεία και χρόνια. Οι ασθενείς που βρίσκονται στο τελικό στάδιο της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας, είναι τα άτομα στα οποία έχουν καταστραφεί τελείως οι νεφροί και οι βλάβες τους είναι μη αναστρέψιμες. Οι νεφροί είναι ζωτικά όργανα του ανθρώπινου οργανισμού, αφού χωρίς νεφρά ο άνθρωπος δεν ζει. Η κατάσταση αντιμετωπίζεται με αιμοκάθαρση στον τεχνητό νεφρό, με περιτοναϊκή κάθαρση και με μεταμόσχευση, σε συνδυασμό, βέβαια, με τη χρήση κατάλληλων φαρμάκων. Η αιμοκάθαρση είναι η πλέον διαδεδομένη μέθοδος που χρησιμοποιείται από τους ασθενείς με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι είναι και η τέλεια μέθοδος, γιατί παρουσιάζει αρκετά μειονεκτήματα, όπως για παράδειγμα, υπάρχει εξάρτηση από το μηχάνημα τεχνητού νεφρού, αφού απαιτείται η προσέλευσή τους μέρα παρά μέρα στη μονάδα, για μία επίπονη 4ωρη διαδικασία, η οποία αντικαθιστά τη λειτουργία ενός υγιούς νεφρού περίπου 15%. Επιπλέον, δημιουργούνται πληθώρα κλινικών προβλημάτων, π.χ. καρδιαγγειακά, αιματολογικά, από τα οστά, από το γαστρεντερικό, από το νευρικό σύστημα, ενδοκρινικά, ανοσολογικές διαταραχές και λοιμώξεις και, τέλος, σεξουαλική δυσλειτουργία. Ως αποτέλεσμα, οι νεφροπαθείς παρουσιάζουν μια μεγάλη ποικιλία διαφορετικών συμπεριφορών και βιώνουν πολλά ψυχολογικά και κοινωνικά προβλήματα. Η ποιότητα ζωής είναι το πρώτο πράγμα που βάλλεται με την παρουσία της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας, γι’ αυτό και είναι αντικείμενο πολλών ερευνών. Το ερώτημα που εγείρεται είναι: Γιατί, εφόσον έχουν μειωθεί κατά πολύ οι πιθανότητες θανάτου, η ποιότητα της ζωής τους είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα; Η παρούσα εργασία θα προσπαθήσει να απαντήσει στο σημαντικό αυτό ερώτημα, μάλιστα δε θα ασχοληθεί μόνο με την ποιότητα ζωής των ασθενών, αλλά και των οικογενειών τους και αυτό είναι που την κάνει σημαντική. Σκοπός της μελέτης αυτής είναι η εκτίμηση των επιπτώσεων στην ποιότητα ζωής των ασθενών που βρίσκονται σε χρόνια περιοδική αιμοκάθαρση και των οικογενειών τους. Μέσα από την έρευνα γίνεται μια προσπάθεια διερεύνησης των παραγόντων εκείνων που αλληλεπιδρούν στην ψυχολογία του ατόμου και της οικογένειάς του κατά την εκδήλωση της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας. Όταν λέμε ποιότητα ζωής, εννοούμε τον τρόπο που ο καθένας λειτουργεί στην κοινωνία και τον τρόπο με τον οποίο βιώνει τα γεγονότα που χαρακτηρίζουν την ύπαρξη της ανθρώπινης ζωής. Όμως η ποιότητα ζωής αποτελεί μια σχετική έννοια και είναι στενά συνδεδεμένη με το υποκειμενικό και κοινωνικό υπόβαθρο των ατόμων. Με βάση αυτό, αναφερόμαστε στη θεωρία της χρησιμότητας, τη θεωρία πρότυπο-αυτοφροντίδας και τη θεωρία κοινωνικής παραγωγής λειτουργιών. Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό, η ποιότητα ζωής των οικογενειών των νεφροπαθών δεν μένει ανεπηρέαστη. Οι αντιδράσεις της κάθε οικογένειας μπορεί να είναι διαφορετικές. Ένα ενδεχόμενο ίσως είναι η απόρριψη του ασθενή, η υπερβολική προστασία θυσιάζοντας ακόμη και τον εαυτό τους ή η προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα. Όποια και αν είναι η αντίδρασή τους, όλες οι οικογένειες αντιμετωπίζουν τα στάδια τους πένθους από τη στιγμή της διάγνωσης της ασθένειας. Όσον αφορά στον ίδιο τον ασθενή, έχει να αντιμετωπίσει τα ίδια στάδια και έχει μπροστά του δύο, τουλάχιστον, επιλογές. Από τη μία, μπορεί να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, προσπαθώντας για το καλύτερο και από την άλλη, να απογοητευτεί τόσο πολύ, ώστε να θέλει να παραιτηθεί. Εδώ, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ασθενείς με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια είναι περισσότερο ευάλωτοι, εφόσον τα συμπτώματα της νόσου τους είναι φανερά κάθε μέρα. Αυξάνεται η ευαισθησία τους και έχουν ψυχολογικές επιπτώσεις, αφού ο τρόπος της ζωής τους αλλάζει ριζικά. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η παρουσία του επαγγελματία Κοινωνικού Λειτουργού, ο οποίος με τις ιδιαίτερες δεξιότητες και γνώσεις του, μπορεί να τους βγάλει, τόσο τον ασθενή, όσο και την οικογένειά του, από αυτό το ¨αδιέξοδο¨. Αυτό περιλαμβάνει την υποστήριξή τους σε πρακτικά, συναισθηματικά και ψυχολογικά προβλήματα, με απώτερο σκοπό να ανταπεξέλθουν στις ψυχοπιεστικές καταστάσεις της ασθένειας. Στην ουσία, βοηθάει στην αποδοχή της ασθένειας. Η συγκεκριμένη έρευνα πραγματοποιήθηκε στη Μονάδα Τεχνητού Νεφρού του Γ.Ν.Α.Ν. Κρήτης, την περίοδο Απριλίου-Μαΐου 2010. Στην έρευνα συμμετείχαν 61 νεφροπαθείς και 60 μέλη των οικογενειών τους. Το είδος της μελέτης είναι ποσοτικό και τα δεδομένα συλλέχτηκαν μέσω ερωτηματολογίου (SF-36), το οποίο πραγματεύεται την εκτίμηση ομάδων ασθενών και υγιούς πληθυσμού. Το συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο ήταν το πλέον κατάλληλο για την έρευνά μας, γιατί ασχολείται με τη γενική υγεία δίνοντας τη δυνατότητα να συγκριθούν τα αποτελέσματα ασθενών και φροντιστών. Από τους συμμετέχοντες-ασθενείς, οι 38 ήταν άνδρες και οι 23 γυναίκες, ενώ οι συμμετέχοντες-μέλη οικογένειας ήταν 20 άντρες και 40 γυναίκες. Το κεντρικό συμπέρασμα είναι ότι η αξιολόγηση της ποιότητας ζωής των ατόμων με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, είναι αρκετά χαμηλή. Αν και, οι φροντιστές αξιολογούν την ποιότητα ζωής τους υψηλότερα απ’ ότι οι ασθενείς. Επιγραμματικά, μερικοί παράγοντες που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής των ασθενών, είναι το φύλο, η ηλικία, η οικογενειακή κατάσταση και το εκπαιδευτικό επίπεδο. Οι φροντιστές τους, επηρεάζονται ακόμα από τον αριθμό των παιδιών και το επάγγελμά τους. Δεδομένου ότι οι ασθενείς έχουν ήδη επιβαρυμένη υγεία, για τους φροντιστές τους η ύπαρξη κάποιας ασθένειας και η ανάγκη ένταξης σε κάποια φαρμακευτική αγωγή είναι πολύ σημαντικότεροι παράγοντες διαφοροποίησης της ποιότητας ζωής τους. Η εκπαίδευση των ασθενών με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια αποτελεί βάση για την άρτια θεραπεία. Όσο πιο γρήγορα ο ασθενής κατανοήσει πλήρως τη φύση της νόσου αυτής, τη σοβαρότητα της κατάστασης και του σημαντικού ρόλου της καλής συνεργασίας με τους επαγγελματίες υγείας, ιατρικό, νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό, τόσο πιο γρήγορα θα αποδεχτεί τις αλλαγές που απαιτούνται στον τρόπο ζωής του. Το αποτέλεσμα θα είναι μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Όλα αυτά θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελέσουν βάση και αντικείμενο για περαιτέρω έρευνες.