Πλοήγηση ανά Συγγραφέας "Kyriakaki, Maria-Rafaela"

Τώρα δείχνει 1 - 1 of 1
  • Μικρογραφία εικόνας
    Τεκμήριο
    Ποιότητα ζωής και υποστηρικτικές ανάγκες υγείας σε επιβιώσαντες ασθενείς από καρκίνο.
    (ΕΛ.ΜΕ.ΠΑ., ΣΧΟΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΥΓΕΙΑΣ (ΣΕΥ), Τμήμα Νοσηλευτικής, 2021-02-03) Διαμαντοπούλου, Σταματία; Κοκκινάκη, Μαρία; Κυριακάκη, Μαρία-Ραφαέλα; Diamantopoulou, Stamatia; Kokkinaki, Maria; Kyriakaki, Maria-Rafaela
    Εισαγωγή: H ποιότητα ζωής και η εκτίμηση των υποστηρικτικών αναγκών υγείας σε ασθενείς που έχουν ολοκληρώσει τη θεραπευτική αγωγή αποτελεί σημαντική νοσηλευτική πρακτική. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι η καταγραφή της ποιότητας ζωής και των υποστηρικτικών αναγκών υγείας των επιβιωσάντων ασθενών από καρκίνο. Υλικό και μέθοδος: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 98 ογκολογικοί επιβιώσαντες ασθενείς, μέλη και φίλοι του ευ ζω, καθώς και επιβιώσαντες οι οποίοι προσέρχονταν για έλεγχο ρουτίνας στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία του ογκολογικού τμήματος μεγάλου επαρχιακού νοσοκομείου. Ο χρόνος διεξαγωγής της έρευνας από Φεβρουάριο έως Αύγουστο του 2020. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο SF-36 για την αυτοεκτίμηση της ποιότητας ζωής καθώς και το ερωτηματολόγιο NEQ για την εκτίμηση των αναγκών υγείας. Για τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το πρόγραμμα IBM SPSS 26.0. Αποτελέσματα: Η πλειοψηφία των ασθενών ήταν γυναίκες (71,4%), το 43,9% όλων είχαν μέση ηλικία τα 58,9 χρόνια (±12,5), ενώ σχεδόν όλες/όλοι ήταν ελληνικής καταγωγής (94,9%). Στις κύριες συνιστώσες της ποιότητας ζωής με σημαντικά μεγαλύτερη μέση τιμή βρέθηκε η σωματική συνιστώσα έναντι χαμηλότερης της ψυχικής (p=0,040). Οι ασθενείς με αυξημένες ανάγκες (+12) βρέθηκαν να διαφέρουν από τους ασθενείς με μειωμένες (<12) στα επίπεδα της ποιότητας ζωής (p>0,05). Συνολικά, βρέθηκε μικρός αριθμός ασθενών με αυξημένες ανάγκες, ενώ παράλληλα ήταν αυξημένη η ποιότητα ζωής τους. Οι πληροφοριακές ανάγκες βρέθηκαν με χαμηλότερες καταγραφές. Η σωματική συνιστώσα της ποιότητας ζωής σχετίζεται σημαντικά με τις μικρότερες ηλικίες ασθενών, με το υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης και με την έγγαμη κατάσταση (p<0,05). Τέλος, η αύξηση του χρόνου από τη διάγνωση της νόσου συνοδεύεται με μη σημαντική μείωση του αριθμού των αναγκών τους (p>0,05), στοιχείο που απαιτεί την σε περισσότερο λεπτομερή διερεύνηση της σχέσης τους. Συμπεράσματα: Σε επιβιώσαντες ασθενείς από τον καρκίνο μετά την πάροδο αρκετού διαστήματος από τη διάγνωση και τη διασφάλιση της επιβίωσης τους, οι υποστηρικτικές τους ανάγκες μειώνονται ή τουλάχιστον είναι λιγότερες από των αντίστοιχων ασθενών που υποβάλλονται σε θεραπείες, ενώ ταυτόχρονα είναι αυξημένη η ποιότητα ζωής τους σε όλες τις συνιστώσες υγείας.