Πλοήγηση ανά Συγγραφέας "Lazarioti, Zoi"

Τώρα δείχνει 1 - 1 of 1
  • Μικρογραφία εικόνας
    Τεκμήριο
    Παραδοσιακά τρόφιμα στην Ευρώπη.
    (Τ.Ε.Ι. Κρήτης, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας και Τεχνολογίας Τροφίμων (Σ.Τε.Γ.Τε.Τ), Τμήμα Διατροφής και Διαιτολογίας, 2012-02-29T11:19:51Z) Λαζαριώτη, Ζωή; Πορτάρη, Λουκία; Lazarioti, Zoi; Portari, Loukia
    Η παράδοση στην παρασκευή τροφίμων μπορεί να οριστεί μέσα από τους τρόπους παραγωγής της πρώτης ύλης και τις τεχνικές για την μετατροπή τους σε τρόφιμα ή ποτά. Αυτά είναι τα προϊόντα της ιστορίας κάθε τοπικής κοινωνίας και της προσπάθειάς τους να αξιοποιήσουν τους πόρους και τις πρώτες ύλες που έχουν διαθέσιμα. Γι’ αυτό οι αγροτικές, τοπικές, ή «ταπεινές» κουζίνες, χαρακτηρίζονται από «λιτότητα», «σαφήνεια» και έλλειψη επιτήδευσης. Η ανάδειξη των τοπικών, παραδοσιακών και διατροφικών συνηθειών στον Ελληνικό χώρο κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, εντάσσεται σε μια ευρύτερη τάση για ανάδειξη τοπικών παραδόσεων, τοπικών πολιτισμών και υπερβαίνει τα εθνικά όρια, γιατί αφορά σε οικονομικές προτεραιότητες, σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Οι επίσημες ονομασίες που δείχνουν ότι τα τρόφιμα είναι αναγνωρισμένα ως παραδοσιακά στην Ε.Ε., είναι οι ακόλουθες: Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης, ΠΟΠ (Protected Designation of Origin, PDO), Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη, ΠΓΕ (Protected Geographical Indication, PGI) και Εγγυημένα Παραδοσιακά Ιδιότυπα Προϊόντα, ΕΠΙΠ (Τraditional Speciality Guaranteed, TSG). Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτέλεσαν μια μεγάλη ευκαιρία για την προώθηση σε όλο τον κόσμο των παραδοσιακών Ελληνικών προϊόντων και συνταγών, μια ευκαιρία την οποία η χώρα μας δεν εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο. Παράλληλα, γίνεται και μια λαογραφική προσέγγιση, η οποία δείχνει να βρίσκεται σε καλύτερο δρόμο. Η προσπάθεια είναι πολύ δύσκολη, όπως αποδείχτηκε με τη φέτα ή το ούζο, με την Ελληνική πλευρά να διεκδικεί το προφανές. Τη μεγαλύτερη σημασία έχει ο τρόπος παρασκευής, ο οποίος, αν κατοχυρωθεί, εξασφαλίζει τον χαρακτηρισμό του τροφίμου και αποτρέπει κάθε αμφισβήτηση. Η ΕΕ εξετάζει επίσης το θέμα της ασφάλειας των τροφίμων υπό ευρύτερο πρίσμα. Αντί να επικεντρώνονται μόνον στη μόλυνση, οι αρχές της ΕΕ επεκτείνονται σε συστηματικότερη έρευνα σχετικά με τη συμμόρφωση των προϊόντων με τις απαιτήσεις ενημέρωσης των καταναλωτών, καθώς και με τους κανόνες για τη σύνθεση των τροφίμων. Ακόμη, μέσω της τεχνολογίας τροφίμων, αναπτύσσεται η πρωτογενής αγροτική παραγωγή. Σημαντική θεωρείται η υψηλή τεχνογνωσία, γιατί χρειάζονται υψηλής ποιότητας πρώτες ύλες και στη συνέχεια μπορούν να χρησιμοποιηθούν σχετικώς ακριβά αγροτικά προϊόντα από τοπικές βιοτεχνίες.