Πλοήγηση ανά Συγγραφέας "Malliou, Evgenia"

Τώρα δείχνει 1 - 1 of 1
  • Μικρογραφία εικόνας
    Τεκμήριο
    Διατροφική παρέμβαση σε εγκύους με διαβήτη κύησης.
    (Τ.Ε.Ι. Κρήτης, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας και Τεχνολογίας Τροφίμων (Σ.Τε.Γ.Τε.Τ), Τμήμα Διατροφής και Διαιτολογίας, 2018-11-05) Μάλλιου, Ευγενία; Malliou, Evgenia
    Σκοπός της παρούσας πτυχιακής είναι η ανάδειξη της αποτελεσματικότητας της διατροφικής παρέμβασης στον έλεγχος του σακχάρου των εγκύων σε διάστημα δυο εβδομάδων, ώστε να αποφύγουν τη χρήση ινσουλίνης, καθώς και επίτευξη του επιθυμητού ρυθμού πρόσληψης βάρους. Τέλος θα εξεταστεί η συσχέτιση μεταξύ του ΔΜΣ, του προσλαμβανόμενου βάρους κατά την κύηση και η ύπαρξη ιστορικού διαβήτη με την εμφάνιση διαβήτη κύησης. Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Αρεταίειο πανεπιστημιακό νοσοκομείο σε δείγμα 20 γυναικών που κυοφορούσαν κατά τη χρονική περίοδο Νοέμβριος 2017- Μάρτιος 2018. Κατά την πρώτη επίσκεψη των γυναικών στο διαιτολογικό τμήμα του νοσοκομείου, έγινε συλλογή των εξής στοιχείων: Ανθρωπομετρικοί δείκτες, Ηλικία, Εβδομάδα κύησης, Γλυκόζη νηστείας, γλυκόζη 1 ώρα και 2 ώρες μετά τη δοκιμασία, Ιστορικό διαβήτη. Οι μέσοι όροι των ΔΜΣ όσων κατέληξαν σε θεραπεία με ινσουλίνη και όσων δεν έκαναν θεραπεία με ινσουλίνη βρέθηκε να διαφοροποιούνται αλλά όχι στατιστικά σημαντικά. Σημαντικό ρόλο φαίνεται να παίζει το προσλαμβανόμενο βάρος κατά τη διάρκεια της κύησης. Η πλειοψηφία των γυναικών είχε προσλάβει παραπάνω κιλά από το επιθυμητό όριο, και μάλιστα 9 από αυτές είχαν παραπάνω από 4 κιλά, γεγονός το οποίο πιθανότατα συνδέεται στον κακό έλεγχο του σακχάρου. Υπήρξαν ωστόσο τέσσερις περιπτώσεις οι οποίες είχαν χαμηλότερο βάρος από το επιθυμητό.Αναφορικά,οι γυναίκες οι οποίες πήραν κατά μέσο όρο 2,9 kg πάνω από το επιθυμητό δεν πήραν τελικά ινσουλίνη, ενώ όσες πήραν 5 kg πάνω από τα όρια πρόσληψης βάρους τελικά πήραν ινσουλίνη για τον έλεγχο του σακχάρου. Φάνηκε να υπάρχει μέτρια θετική συσχέτιση ανάμεσα στην ύπαρξη ιστορικού διαβήτη με την ανάγκη χρήσης ινσουλίνης για θεραπεία. Ύπαρξη ΣΔΚ σε προηγούμενη εγκυμοσύνη οδήγησε σε επανεμφάνισή του και κακή έκβαση της διατροφικής παρέμβασης. Πιο συγκεκριμένα, το 10% του δείγματος που είχαν ιστορικό ΣΔΚ οδηγήθηκαν τελικά σε ινσουλινοθεραπεία. Από την άλλη στο 15% που είχε οικογενειακό ιστορικό σακχαρώδη διαβήτη επιτεύχθηκε έλεγχος του σακχάρου μέσω της διατροφής. Η εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη κύησης στο παρόν δείγμα δεν έχει να κάνει τόσο με το ΔΜΣ που είχαν τα άτομα πριν την έναρξη της εγκυμοσύνης, αλλά με την υπέρμετρη αύξηση του βάρους, με αυτό να ξεπερνά στις περισσότερες περιπτώσεις τα επιθυμητά όρια για την εβδομάδας κύησης της καθεμίας. Η ύπαρξη διαβήτη κύησης στο παρελθόν αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες για διαβήτη σε επόμενη εγκυμοσύνη και μάλιστα για την ανάγκη χορήγησης ινσουλίνης ως θεραπεία. Η ενημέρωση σχετικά με τους κινδύνους που ενδέχεται να παρουσιαστούν μελλοντικά και τις δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία του εμβρύου και της μητέρας οδήγησε σε υψηλή συμμόρφωση του δείγματος της έρευνας στις γενικές συστάσεις, στο πρόγραμμα διατροφής και άσκησης. Η εφαρμογή ενός διαιτολογίου με περιορισμό υδατανθράκων σε ποσοστό 40% με ταυτόχρονη μέτρια φυσική δραστηριότητα, είχε αποτέλεσμα στην πλειοψηφία του δείγματος με πτώση του σακχάρου στα φυσιολογικά όρια.