Πλοήγηση ανά Συγγραφέας "Papa, Anastasia"

Τώρα δείχνει 1 - 1 of 1
  • Μικρογραφία εικόνας
    Τεκμήριο
    Διαβήτης και Αγγειοπάθειες: Επίδραση του τρόπου ζωής.
    (ΕΛ.ΜΕ.ΠΑ., ΣΧΟΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΥΓΕΙΑΣ (ΣΕΥ), Τμήμα Επιστημών Διατροφής και Διαιτολογίας, 2020-11-04) Δημακίδη, Ευρυδίκη; Πάπα, Αναστασία; Dimakidi, Evrydiki; Papa, Anastasia
    Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί μία νόσο που απειλεί όλο και περισσότερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού. Η αύξηση των ατόμων που πάσχουν από την πάθηση αυτή αποδίδεται σε γενετικούς αλλά και περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως η κακή διατροφή, η καθιστική ζωή και γενικότερα ο ανθυγιεινός τρόπος ζωής. Ο πιο συχνός τύπος διαβήτη είναι ο διαβήτης τύπου 2 (περίπου 90%) και ακολουθούν ο διαβήτης τύπου 1 (5-10%) και ο διαβήτης κυήσεως. O σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 οφείλεται στην καταστροφή́ των β-κυττάρων του παγκρέατος με αποτέλεσμα την έλλειψη ινσουλίνης. Ο διαβήτης τύπου 2 οφείλεται κυρίως στην παχυσαρκία με αποτέλεσμα την μείωση της ευαισθησίας των κυττάρων στην ινσουλίνη. Η σταδιακή μείωση της έκκρισης ινσουλίνης που απαιτείται για τον φυσιολογικό μεταβολισμό έχει αποτέλεσμα τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία). Όσο αφορά τον σακχαρώδη διαβήτη κυήσεως εμφανίζεται στην περίοδο της εγκυμοσύνης για πρώτη φορά και είναι πλήρως αναστρέψιμος. Τα συμπτώματα της χαρακτηρισμένης υπεργλυκαιμίας περιλαμβάνουν την πολυουρία, την πολυδιψία, την απώλεια βάρους, μερικές φορές με πολυφαγία και θολή όραση. Η εξασθένηση και η ευαισθησία σε ορισμένες λοιμώξεις μπορεί επίσης να συνοδεύει τη χρόνια υπεργλυκαιμία. Ο διαβήτης έχει χρόνια πορεία και υπάρχει πιθανότητα ανάπτυξης επιπλοκών που μειώνουν το προσδόκιμο ζωής του ασθενούς. Η μη σωστή ρύθμιση της νόσου μπορεί να προκαλέσει μακροαγγειακές επιπλοκές όπως καρδιομυοπάθεια, στεφανιαία αρτηριακή νόσο, περιφερική αγγειοπάθεια και θρόμβωση, και μικροαγγειακές επιπλοκές όπως νεφροπάθεια, νευροπάθεια και βλάβη του αμφιβληστροειδούς. Βέβαια, όσο καλύτερα ρυθμίζονται τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, οι πιθανότητες ανάπτυξης τέτοιων επιπλοκών μειώνονται. Η αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη έγκειται, πρώτον, στην αλλαγή του τρόπου ζωής. Ο ασθενής καλείται να ακολουθεί την σωστή διατροφή, να διακόψει το κάπνισμα και να ασκείται συστηματικά. Δεύτερον, οφείλει να ελέγχει συνεχώς τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα και να παίρνει την κατάλληλη θεραπεία. Σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 η χορήγηση ινσουλίνης είναι απαραίτητη ενώ σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 έλεγχος γίνεται αρχικά με την μείωση του σωματικού βάρους, με χορήγηση φαρμάκων και σε περίπτωση αποτυχίας με χορήγηση ινσουλίνης.