Πλοήγηση ανά Συγγραφέας "Pilatakis, Giorgos"

Τώρα δείχνει 1 - 1 of 1
  • Μικρογραφία εικόνας
    Τεκμήριο
    Αξιολόγηση πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων επεξεργασμένων υγρών αποβλήτων για τις αρδευτικές ανάγκες υδροπονικής καλλιέργειας σιγουριάς.
    (Τ.Ε.Ι. Κρήτης, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας και Τεχνολογίας Τροφίμων (Σ.Τε.Γ.Τε.Τ), Τμήμα Βιολογικών Θερμοκηπιακών Καλλιεργειών και Ανθοκομίας, 2010-03-08T10:36:20Z) Πιλατάκης, Γιώργος; Ψαραύτη, Αικατερίνη; Pilatakis, Giorgos; Psarafti, Aikaterini
    Η ρύπανση των υδάτινων πόρων από τα απόβλητα είναι ένα σημαντικό πρόβλημα το οποίο απασχολεί τους κατοίκους κάθε πόλης. Ένας από τους πιο αποτελεσματικότερους τρόπους αντιμετώπισης της ρύπανσης είναι οι Εγκαταστάσεις Επεξεργασίας Αστικών Αποβλήτων και έχουν ως σκοπό τον καθαρισμό (διαχωρισμό) των αστικών αποβλήτων από τα βλαβερά συστατικά που περιέχουν ώστε αυτά να διατεθούν ακίνδυνα στο περιβάλλον. Ανάλογα με το βαθμό επεξεργασίας τα απόβλητα διακρίνονται σε πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια. Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη των επιπτώσεων της άμεσης χορήγησης υγρών επεξεργασμένων αποβλήτων (ΥΕΑ) στην ανάπτυξη και φυσιολογία καλλιέργειας αγγουριάς σε κλειστό υδροπονικό σύστημα (NFT). Νεαρά φυτά μικρόκαρπης αγγουριάς (ποικ. Κνωσού) αναπτύχθηκαν σε 5 πειραματικές επεμβάσεις ως προς την σύσταση του θρεπτικού διαλύματος. Συγκεκριμένα για την παρασκευή θρεπτικών διαλυμάτων χρησιμοποιήθηκε αρδευτικό νερό (μάρτυρας), αυτούσια πρωτοβάθμια (ΠΑ) και δευτεροβάθμια (ΔΑ) επεξεργασμένα υγρά απόβλητα με ή χωρίς εμπλουτισμό θρεπτικού διαλύματος (ΘΔ1 και ΘΔ2 για τα ΠΑ και ΔΑ αντίστοιχα). Η χρήση ΠΑ±ΘΔ είχε ως αποτέλεσμα την μείωση του ύψους, του αριθμού φύλλων και ανθέων που σχηματίστηκαν, του μεγέθους του φύλλου (μήκος x πλάτος) σε φυτά αγγουριάς ενώ αυξήθηκε η διάμετρος του κεντρικού στελέχους. Δεν σημειώθηκαν αντίστοιχες μεταβολές όταν χρησιμοποιήθηκε ΔΑ±ΘΔ. Η αυξημένη παραγωγή την πρώτη εβδομάδα συγκομιδής, οφείλεται στον αυξημένο αριθμό καρπών και στο αυξημένο νωπό βάρος καρπών που παρήχθησαν σε φυτά που αναπτύχθηκαν σε ΠΑ και ΔΑ, ενώ μειώθηκε η περιεκτικότητα ξηράς ουσίας των καρπών αυτών. Ο εμπλουτισμός ΘΔ στην μεταχείριση ΠΑ μείωσε (μέχρι 25%) την συνολική παραγωγή ανά φυτό ενώ δεν διαφοροποιήθηκε ο συνολικός αριθμός των καρπών που παρήχθησαν μεταξύ των μεταχειρίσεων. Η χρήση ΥΕΑ δεν επηρέασε την φυτική μάζα (νωπό και ξηρό βάρος) του υπέργειου και υπόγειου μέρους του φυτού, αλλά ούτε και το μήκος της ρίζας. Δεν βρέθηκαν διαφορές ως προς τα επίπεδα χλωροφύλλης και φθορισμού των φύλλων μεταξύ των μεταχειρίσεων. Η φωτοσυνθετική ικανότητα και η στοματική αγωγιμότητα των φύλλων αυξήθηκε σε φυτά που αναπτύχθηκαν στην μεταχείριση ΠΑ±ΘΔ και ΔΑ ενώ δεν διαφοροποιήθηκε στον μάρτυρα και στην μεταχείριση ΔΑ+ΘΔ. Η χρήση ΥΕΑ είχε ως αποτέλεσμα την εξάπλωση ασθενειών ρίζας σε σχέση με τον μάρτυρα, ενώ έπειτα από μικροβιολογική ανάλυση βρέθηκαν μικροοργανισμοί σε καρπούς σε όλες τις μεταχειρίσεις ΥΕΑ και του μάρτυρα, λόγο μεταφοράς/επιμόλυνσης από τις μεταχειρίσεις ΥΕΑ. Περεταίρω μελέτη είναι απαραίτητη για την πλήρη αξιοποίηση των ΥΕΑ, ενώ μέτρα απολύμανσης στα ΥΕΑ, πρέπει να εφαρμόζονται πριν ή κατά την διάρκεια χρησιμοποίησης τους σε υδροπονικά συστήματα για την μείωση του μικροβιακού φορτίου.