Πλοήγηση ανά Συγγραφέας "Spyridaki, Ioanna"
Τώρα δείχνει 1 - 2 of 2
Αποτελέσματα ανά σελίδα
Επιλογές ταξινόμησης
Τεκμήριο Art therapy - Ανακούφιση του άχγους και στρες σε ηλικιωμένους μέσω της τέχνης και της δημιουργικής απασχόλησης(ΕΛΜΕΠΑ, Σχολή Επιστημών Υγείας (ΣΕΥ), ΔΠΜΣ Διεπιστημονική Διαχείριση των Χρόνιων Νοσημάτων, της Αναπηρίας και της Γήρανσης, 2025-10-29) Σπυριδάκη, Ιωάννα; Spyridaki, Ioanna; Σαράφης, Παύλος; Sarafis, PavlosΕισαγωγή: Η παρούσα εργασία εξετάζει την αποτελεσματικότητα μιας δομημένης, πολυτροπικής παρέμβασης θεραπείας μέσω τέχνης στη μείωση άγχους και στρες σε ηλικιωμένους, σε κοινοτικά και ιδρυματικά περιβάλλοντα. Με αφετηρία τη διαπιστωμένη επιβάρυνση ψυχικής υγείας στην τρίτη ηλικία και την ανάγκη για μη φαρμακολογικές, προσβάσιμες παρεμβάσεις, το πρόγραμμα συνδυάζει εικαστικές, μουσικοκινητικές και λεκτικές δημιουργικές δραστηριότητες. Στόχος είναι η ποσοτική και ποιοτική αποτίμηση των επιδράσεων στην ψυχοσυναισθηματική ευεξία, στην καθημερινή λειτουργικότητα και στην κοινωνική συμμετοχή. Σκοπός: Σκοπός της μελέτης είναι να διερευνήσει την αποτελεσματικότητα ενός δομημένου, πολυτροπικού προγράμματος θεραπείας μέσω τέχνης στη μείωση του άγχους και του στρες σε ηλικιωμένους, σε κοινοτικές και ιδρυματικές δομές. Παράλληλα, αποτιμάται η επίδραση της παρέμβασης σε δευτερεύουσες εκβάσεις, όπως η συναισθηματική ευεξία, η ποιότητα ύπνου, η καθημερινή λειτουργικότητα και η κοινωνική συμμετοχή, καθώς και η σχέση «δόσης–απόκρισης». Τέλος, εξετάζονται η εφικτότητα, η αποδοχή και η ασφάλεια του προγράμματος, με στόχο τη διατύπωση πρακτικών κατευθύνσεων για ένταξή του στη ρουτίνα φροντίδας ηλικιωμένων. Μεθοδολογία: Η μελέτη υιοθέτησε προοπτικό σχέδιο προ–μετά σε ηλικιωμένους με βασική λειτουργική αυτονομία, στρατολογημένους από κοινοτικές δομές/μονάδες φροντίδας με γραπτή ενημερωμένη συναίνεση. Η παρέμβαση ήταν πολυτροπική θεραπεία μέσω τέχνης διάρκειας 8–12 εβδομάδων, με 1–2 συνεδρίες/εβδομάδα (60–90′) που περιλάμβαναν σύντομη εισαγωγή, αισθητηριακή-κινητική ενεργοποίηση, κύρια δημιουργική εργασία (εικαστικά, κολάζ/πηλός, δημιουργική γραφή, μουσικοκινητικές ασκήσεις) και ομαδικό αναστοχασμό, με εργονομικά/μη τοξικά υλικά και προσαρμογές για κινητικούς/αισθητηριακούς περιορισμούς. Οι εκβάσεις (άγχος/στρες, συναισθηματική ευεξία, ποιότητα ζωής) μετρήθηκαν με σταθμισμένες κλίμακες πριν–μετά, μαζί με δείκτες εφικτότητας/αποδοχής και σύντομες ποιοτικές σημειώσεις. Η ανάλυση στο IBM SPSS περιέλαβε καθαρισμό δεδομένων, περιγραφική στατιστική, ελέγχους προϋποθέσεων και t-test ζευγών ή Wilcoxon, με αναφορά μεγεθών επίδρασης και 95% ΔΕ (α=0,05). Διασφαλίστηκαν ιδιωτικότητα/εμπιστευτικότητα και εγκρίθηκε δεοντολογικά το πρωτόκολλο. Αποτελέσματα: Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων διαπιστώσαμε ότι ο μέσος όρος σκορ των συμμετεχόντων που συμμετείχαν στην έρευνα πριν ήταν 16,78 (Τ.Α.5,06) και ότι ο μέσος όρος σκορ των συμμετεχόντων που συμμετείχαν στην έρευνα μετά ήταν 9,80 (Τ.Α.3,80). Μετά την άθροιση των σκορ προέκυψε ότι το 74% (37 άτομα) των συμμετεχόντων ήταν καταθλιπτικοί ενώ το υπόλοιπο 26% (13 άτομα) ήταν μη καταθλιπτικοί στην πρώτη φάση της έρευνας ενώ στη δεύτερη φάση της έρευνας, το 86% (43 άτομα) των συμμετεχόντων ήταν μη καταθλιπτικοί ενώ το υπόλοιπο 14% (7 άτομα) ήταν καταθλιπτικοί. Συμπεράσματα: Συνοψίζοντας, η δομημένη πολυτροπική θεραπεία μέσω τέχνης αναδείχθηκε εφικτή, αποδεκτή και ασφαλής για ηλικιωμένους, με συνεπή τάση μείωσης άγχους/στρες και παράλληλες βελτιώσεις στη συναισθηματική ευεξία, στον ύπνο, στην αίσθηση ελέγχου και στην κοινωνική συμμετοχή· επιπλέον, η τακτική προσκόλληση συνδέθηκε με εντονότερες θετικές εκβάσεις. Παρά τα ενθαρρυντικά ευρήματα, ο σχεδιασμός προ–μετά, το μέγεθος και ο τύπος δείγματος, καθώς και η ετερογένεια της παρέμβασης, περιορίζουν την αιτιώδη γενίκευση. Απαιτούνται τυχαιοποιημένες δοκιμές, μεγαλύτερα και πιο ποικιλόμορφα δείγματα και μακροχρόνια παρακολούθηση για επιβεβαίωση και κλιμάκωση των αποτελεσμάτων στην κλινική πράξη.Τεκμήριο Αυτό-αξιολόγηση του τραύματος των γυναικών που έχουν βιώσει έμφυλη βία.(ΕΛ.ΜΕ.ΠΑ., ΣΧΟΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΥΓΕΙΑΣ (ΣΕΥ), Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας, 2023-08-25) Λιακάκου, Θεοδώρα; Σπυριδάκη, Ιωάννα; Liakakou, Theodora; Spyridaki, IoannaΗ έμφυλη βία, συνταράσσει τα θεμέλια της κοινωνίας, παρά τους αγώνες που έχουν γίνει για την επίτευξη της ανεξαρτησίας και της ισότητας των δύο φύλων και τα σημάδια που αφήνει έχουν σημαντικό αντίκτυπο τόσο στην προσωπική όσο και στην κοινωνική ζωή του θύματος. Η έλλειψη ισότητας και η κοινωνική αντίληψη που επικρατεί σε πολλά θέματα, σίγουρα είναι κατά κόρον λόγοι που παροτρύνουν τέτοιου είδους δυσλειτουργίες. Η κακοποίηση των γυναικών και ιδιαίτερα μέσα στην περίοδο της πανδημίας του COVID-19, λόγω του εγκλεισμού, της καταπίεσης, του φόβου, και της αποξένωσης αυξήθηκε σε μεγάλο βαθμό. Η βία λοιπόν κατά των γυναικών είναι σίγουρα ένα φαινόμενο που συνοδεύει όλη την ανθρώπινη ιστορία ανά τους αιώνες και παρουσιάζει σημαντική κοινωνικοοικονομική ποικιλομορφία. Επηρεάζει όλες τις γυναίκες παγκοσμίως, εφόσον δεν σχετίζεται με πολιτικά ή πολιτιστικά σύνορα, οικονομικά πλαίσια και θρησκευτικούς, εθνικούς και εκπαιδευτικούς θεσμούς. Στην καθημερινή ζωή παρατηρούνται πολλά είδη ανισοτήτων, που υποβοηθούν αυτό το φαινόμενο, τόσο στο εργασιακό περιβάλλον, όσο και στο οικογενειακό, με έμφαση στις συζυγικές σχέσεις. Έτσι, αποκτά πολλαπλές μορφές όπως ο βιασμός, η σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση, οι απειλές για πρόκληση σοβαρής βλάβης, καθώς και η εκμετάλλευση μέσω ηλεκτρονικών πορνογραφικών μέσων. H κακοποίηση των γυναικών αποτελεί μια από τις κύριες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πάρα ταύτα όμως παραμένει στην αφάνεια των κοινωνικών προβλημάτων που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης. Μόνο τις τελευταίες δεκαετίες η νομοθεσία έχει αλλάξει προσπαθώντας να καλύψει και να προστατεύσει τα γυναικεία δικαιώματα, η εφαρμογή της όμως επί του πρακτέου δυστυχώς πάσχει ακόμα. Παρόλο που δεν υπάρχουν στοιχεία για την εκτίμηση της ζημίας που προκύπτει από την έμφυλη βία, μπορεί να αναφερθεί ότι τα θύματα έμφυλης βίας έχουν συχνά υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής. Οι κοινωνικές επιπτώσεις που υφίστανται είναι η περιθωριοποίηση, στιγματισμός, και αποξένωση του θύματος και ως εκ τούτου η συμμετοχή των γυναικών στην δημόσια ζωή και η συνεισφορά τους στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη είναι ιδιαίτερα μειωμένες. Οι διαστάσεις της έμφυλης βίας είναι τεράστιες, εφόσον τα ποσοστά είναι υψηλά και οι επιπτώσεις ως προς τα θύματα σοβαρές. Το φαινόμενο είναι έντονο, με τάσεις κλιμάκωσης, ενώ ακόμα και σήμερα συγκαλύπτεται, κάνοντας έκδηλη την αδυναμία της κοινωνίας και των φορέων της να δώσουν λύση σε ένα πρόβλημα που η ίδια κατά βάση δημιουργεί και αναπαράγει. Η παρακάτω έρευνα είχε τη μορφή αυτό αξιολόγησης του τραύματος των γυναικών που έχουν βιώσει έμφυλη βία με την πιλοτική εφαρμογή του εργαλείου Αυτό-αξιολόγηση του τραύματος-Οδηγός Ανάρρωσης (START). Τα αποτελέσματα που προέκυψαν συγκεντρωτικά, αφορούσαν τη μειωμένη ενέργεια και συγκέντρωση των γυναικών για την εκπόνηση διαφόρων ενεργειών, το αίσθημα αποτυχίας, απογοήτευσης και έλλειψης ικανοποίησης σχετικά με τον ίδιο τους τον εαυτό. Επιπλέον, το συνεχές αίσθημα αναστάτωσης, η δυσκολία στον ύπνο ή και το αντίθετο, ο φόβος, η αστάθεια και η συνεχής αποφυγή εξωτερικών ερεθισμάτων που τους θύμιζαν μια στρεσογόνο κατάσταση, ήταν μερικά από τα επιπλέον είδη τραυμάτων που αναφέρθηκαν. Τέλος, φαίνεται ότι η πλειοψηφία των γυναικών της έρευνας είχαν επισκεφθεί στο πρόσφατο παρελθόν κάποιον γενικό ιατρό ή είχαν λάβει φροντίδα ψυχικής υγείας και εμφάνισαν πρόβλημα στην έκφραση των αναγκών τους. Ολοκληρώνοντας, η κοινωνική εργασία μπορεί σε ατομικό επίπεδο να συμβάλλει στην ψυχολογική υποστήριξη, στην ψυχοθεραπεία και την αυτοπραγμάτωση, στην συνεχή ανακάλυψη τρόπων και μέσων τα οποία βοηθούν στην ανάκαμψη και την αυτό-βελτίωση, όπως και την σταθερή διατήρηση αυτών, ενώ σε επίπεδο κοινωνίας, προάγει την επίλυση των προβλημάτων στις ανθρώπινες σχέσεις, την ενδυνάμωση και την κοινωνική αλλαγή προοδευτικά, χρησιμοποιώντας θεωρίες της ανθρώπινης συμπεριφοράς και των κοινωνικών συστημάτων.