Πλοήγηση ανά Συγγραφέας "Tsepele, Evangelia"

Τώρα δείχνει 1 - 1 of 1
  • Μικρογραφία εικόνας
    Τεκμήριο
    Το ανθρώπινο εντερικό μικροβίωμα και η επίδρασή του σε τροφικές αλλεργίες και δυσανεξίες.
    (ΕΛ.ΜΕ.ΠΑ., ΣΧΟΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΥΓΕΙΑΣ (ΣΕΥ), Τμήμα Επιστημών Διατροφής και Διαιτολογίας, 2021-09-10) Τσεπέλε, Ευαγγελία; Tsepele, Evangelia
    Το μικροβίωμα του εντέρου αποτελεί ένα σύνθετο, δυναμικό μικροβιακό οικοσύστημα, με καθοριστικό ρόλο για την υγεία του ατόμου ξενιστή. Η διατροφή, επηρεάζει άμεσα τη σύσταση του εντερικού μικροβιώματος, και η τροποποίηση αυτής, προς πιο ισορροπημένα πρότυπα μέσω διατροφικών παρεμβάσεων, αποτελεί πεδίο έντονου ερευνητικού ενδιαφέροντος, για την πρόληψη πληθώρας ασθενειών. (HUMAN MICROBIOME PROJECT 2012, 486:207−214). Οι μικροβιακοί πληθυσμοί που αποικούν τον άνθρωπο συνολικά, ορίζονται ως το ‘’ανθρώπινο μικροβίωμα’’. Το σύνολο της μικροβιακής κοινότητας που κατοικεί στο έντερο ονομάζεται ‘’εντερικό μικροβίωμα’’ και πρόκειται για ένα σύνθετο οικοσύστημα, το οποίο αποτελείται από βακτήρια, μύκητες, ζύμες, αρχαία και ιούς. Τα βακτήρια που συναντώνται σε αφθονία είναι τα Firmicutes και τα Bacteroidetes και είναι τα δύο κυρίαρχα φύλα εντός του εντερικού μικροβιώματος. (Μεντής, Γύπας & Μεντής, 2013). Τα φύλα αυτά του εντερικού μικροβιώματος, αλληλεπιδρούν άμεσα με τον ξενιστή, προστατεύοντάς τον από λοιμώξεις καθώς επίσης, παρέχοντάς του και βασικές λειτουργίες βοηθώντας τον στο μεταβολισμό των τροφών. (HUMAN MICROBIOME PROJECT 2012, 486:207−214). Η τροφική αλλεργία και δυσανεξία είναι από τις πιο κοινές διαταραχές, οι οποίες εμφανίζονται μάλιστα, από την παιδική κιόλας ηλικία. Το γεγονός αυτό στις μέρες μας, έχει θεωρηθεί ως παγκόσμιο πρόβλημα υγείας, ιδιαίτερα στον βιομηχανικό κόσμο. (Boyce JA, Assa'ad A, et al. 2010). Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών, μελέτες έχουν δείξει ότι η επιδημιολογία των τροφικών αλλεργιών και δυσανεξιών έχει δραματική αύξηση στον επιπολασμό, τη σοβαρότητα των κλινικών εκδηλώσεων και τον κίνδυνο επιμονής αυτών, ακόμη και σε μεγαλύτερες ηλικίες. (Loh W, Tang MLK. 2018). Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα επιδημιολογικά δεδομένα, οι αναλύσεις έδειξαν έως και επτά φορές αύξηση των εισαγωγών στο νοσοκομείο από τροφικές αλλεργικές αντιδράσεις, σε παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Ιταλία και Αυστραλία, τα τελευταία 10 χρόνια. (Berni Canani R, Nocerino R, et al. 2012). Περισσότερα από 170 τρόφιμα έχουν αναγνωριστεί ως ενεργοποιητές των τροφικών αλλεργιών, κάποια από αυτά είναι οι ξηροί καρποί, τα αυγά, τα φιστίκια, τα ψάρια, τα οστρακοειδή, το γάλα, το σιτάρι, η σόγια και οι σπόροι, με εθνικές και γεωγραφικές παραλλαγές ανάλογα με τις πιο κοινές τροφικές αλλεργίες. (Boyce JA, Assa'ad A, Burks AW, et al. 2010) Ολοένα και περισσότερα στοιχεία, δείχνουν ότι ο αυξανόμενος επιπολασμός των τροφικών αλλεργιών συσχετίζεται άμεσα με τις συνθέσεις και τις λειτουργικές αλλαγές οι οποίες συμβαίνουν στο μικροβίωμα του εντέρου μας. Οι αλληλεπιδράσεις αυτές μεταξύ μικροβίων και ξενιστών, διαδραματίζουν βασικό ρόλο στη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος. Η ανάπτυξη ενός υγιούς εντερικού μικροβιώματος, συνάμα με αυτή του ανοσοποιητικού συστήματος, λαμβάνει χώρα από νωρίς στη ζωή του ανθρώπου και διαμορφώνεται σε μεγάλο ποσοστό από την έκθεση αυτού, σε διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες. (Leung ASY, Wong GWK, Tang MLK. 2018). Κάποιοι από τους περιβαλλοντικούς αυτούς παράγοντες, περιλαμβάνουν τις διάφορες δίαιτες, το φυσιολογικό τοκετό ή την καισαρική τομή, την έλλειψη θηλασμού, ακόμη και τα φάρμακα. (Leung ASY, Wong GWK, Tang MLK. 2018). Σε αυτό το σημείο αξίζει να τονιστεί το γεγονός ότι, τα φάρμακα έχει αποδειχθεί ότι μπορούν να προκαλέσουν δυσβίωση στο εντερικό μικροβίωμα και έχουν συσχετιστεί με τροφικές αλλεργίες και δυσανεξίες. (Boyce JA, Assa'ad A, et al. 2010). Επιπρόσθετα, η χρήση αντιβιοτικών έχει αποδειχθεί ότι μπορεί ακόμη να διαταράξει την ομοιόσταση του εντέρου, καθώς και να αυξήσει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης αλλεργικών ασθενειών, από την πρώιμη κιόλας παιδική ηλικία. Έτσι, αποδεικνύεται το γεγονός ότι οι αλλαγές στην ποσότητα ή την ποικιλομορφία του μικροβιώματος του εντέρου, επηρεάζουν άμεσα και ποικιλοτρόπως την ανοχή του ξενιστή στις διάφορες τροφικές και μη αλλεργίες, καθώς και στις δυσανεξίες. (Leung ASY, Wong GWK, Tang MLK. 2018).