Διατροφή και σκλήρυνση κατά πλάκας,
Φόρτωση...
Ημερομηνία
2010-10-20T11:21:02Z
Συγγραφείς
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
Τ.Ε.Ι. Κρήτης, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας και Τεχνολογίας Τροφίμων (Σ.Τε.Γ.Τε.Τ), Τμήμα Διατροφής και Διαιτολογίας
T.E.I. of Crete, School of Agriculture, Food and Nutrition (STeGTET), Department of Nutrition and Dietetics
T.E.I. of Crete, School of Agriculture, Food and Nutrition (STeGTET), Department of Nutrition and Dietetics
Επιβλέπων
Περίληψη
Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) είναι μια χρόνια νευρολογική νόσος, η οποία σχετίζεται με επαναλαμβανόμενες εστιακές προσβολές του κεντρικού νευρικού συστήματος και χαρακτηρίζεται από απώλεια της μυελίνης και νευρολογική δυσλειτουργία. Είναι πιο συχνή στις γυναίκες από ότι στους άνδρες, με έναρξη που παρατηρείται και στα δύο φύλα κατά μέσο όρο από την ηλικία των 30 ετών. Οι περιοχές, στις οποίες εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα είναι όλη η Ευρώπη, η Ρωσία, ο νότιος Καναδάς, οι βόρειες ΗΠΑ και η Νέα Ζηλανδία, ενώ στα πλαίσια της χώρας μας, φαίνεται να υπάρχει μια υψηλή επικράτηση στις περιοχές της Βόρειας Ελλάδας. Η αιτιολογία της νόσου είναι ακόμη υπό έρευνα, ενώ η συμπτωματολογία της ΣΚΠ διαφέρει από ασθενή σε ασθενή. Συγκεκριμένα, ασθενείς με ΣΚΠ εμφανίζουν διπλωπία ή θάμπωμα στα μάτια, αδυναμία ή ανικανότητα ενός ή και των 2 άκρων, ζάλη ή αστάθεια, απρόσμενη κούραση, δυσφαγία – δυσκαταποσία, δυσκοιλιότητα, καθώς και διαταραχές του ουροποιητικού συστήματος. Οι εξετάσεις που εφαρμόζονται για τη διάγνωση της νόσου είναι κυρίως η αξονική (CT) και η μαγνητική (MRI) τομογραφία. Όσον αφορά στη θεραπεία, η οποία εφαρμόζεται στη ΣΚΠ, μπορεί να γίνει κυρίως με τη χορήγηση φαρμάκων. Γενικά, έχει παρατηρηθεί ότι η διατροφή σχετίζεται άμεσα με τη ΣΚΠ, καθώς ευεγερτική δράση φαίνεται να παρουσιάζουν τα απαραίτητα λιπαρά οξέα, η επαρκής πρόσληψη βιταμίνης D, B6, B12, αντιοξειδωτικών, και οι κυτοκίνες. Αντίθετα, επιβάρυνση της νόσου μπορεί να προκαλέσουν η κατανάλωση γλουτένης, ασπαρτάμης και οινοπνεύματος, ενώ υπό έρευνα βρίσκονται ακόμη ο σίδηρος και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Επιπλέον, η ΣΚΠ έχει συσχετιστεί με άλλες παθολογικές καταστάσεις (Σακχαρώδης Διαβήτης) και μη (φυσική δραστηριότητα, εγκυμοσύνη, κάπνισμα). Τέλος, στη θεραπεία της ΣΚΠ συμβάλλει η φαρμακευτική προσέγγιση, αλλά και η συμβουλευτική, ώστε ο ασθενής να μάθει να συμβιώνει με τη νόσο, καθώς αποτελεί ένα ψυχοσωματικό νόσημα στο οποίο η ψυχολογική διάθεση παίζει πρωτεύοντα ρόλο.
Multiple sclerosis (MS) is a chronic neurological disease, related with repeated focal offences of the central nervous system (CNS) and characterized by myelin loss, and neurological dysfunction. Multiple sclerosis is more frequent in women than in men, and its average age of onset in both sexes is the age of 30 years. The regions, in which it is presented with higher frequency, are Europe, Russia, southern Canada, northern USA and New Zealand, while in the frames of our country, a higher prevalence appears in the region of Northern Greece. The aetiology of the disease is still under research, while the symptoms of MS differ between patients. Specifically, patients with MS present diplopia or mist in the eyes, weakness or disability in one or even all hands and feet, dizziness or instability, unforeseen tiredness, dysphagia – problems in swallowing, constipation, as well as disturbances of the urinary system. The examinations that are applied for the diagnosis of the disease are the computed (CT) and the magnetic (MRI) tomography. With regards to MS treatment, this is mainly accomplished with pharmaceutical treatment. Generally, it has been observed that diet is immediately related to MS, as essential fatty acids, sufficient intakes of vitamins D, B6, B12, antioxidants, and cytokines present a beneficial action. In contrast, the consumption of gluten, aspartame and alcohol can deteriorate the disease, while the role of iron and dairy products is still under research. Moreover, MS has been associated with other clinical (Diabetes Mellitus) and non-clinical (physical activity, pregnancy, smoking) conditions. In conclusion, the pharmaceutical approach contributes to the treatment of MS, but counselling also plays an important role, so that the patient learns to live with the disease, as it constitutes a psychosomatic disease in which psychological well being plays an important role.
Multiple sclerosis (MS) is a chronic neurological disease, related with repeated focal offences of the central nervous system (CNS) and characterized by myelin loss, and neurological dysfunction. Multiple sclerosis is more frequent in women than in men, and its average age of onset in both sexes is the age of 30 years. The regions, in which it is presented with higher frequency, are Europe, Russia, southern Canada, northern USA and New Zealand, while in the frames of our country, a higher prevalence appears in the region of Northern Greece. The aetiology of the disease is still under research, while the symptoms of MS differ between patients. Specifically, patients with MS present diplopia or mist in the eyes, weakness or disability in one or even all hands and feet, dizziness or instability, unforeseen tiredness, dysphagia – problems in swallowing, constipation, as well as disturbances of the urinary system. The examinations that are applied for the diagnosis of the disease are the computed (CT) and the magnetic (MRI) tomography. With regards to MS treatment, this is mainly accomplished with pharmaceutical treatment. Generally, it has been observed that diet is immediately related to MS, as essential fatty acids, sufficient intakes of vitamins D, B6, B12, antioxidants, and cytokines present a beneficial action. In contrast, the consumption of gluten, aspartame and alcohol can deteriorate the disease, while the role of iron and dairy products is still under research. Moreover, MS has been associated with other clinical (Diabetes Mellitus) and non-clinical (physical activity, pregnancy, smoking) conditions. In conclusion, the pharmaceutical approach contributes to the treatment of MS, but counselling also plays an important role, so that the patient learns to live with the disease, as it constitutes a psychosomatic disease in which psychological well being plays an important role.