Χαρτογράφηση και διερεύνηση του φόρτου των άτυπων φροντιστών στα άτομα της τρίτης ηλικίας. Μια παρέμβαση στην ημιορεινή αγροτική κοινότητα Τυλίσου.
Φόρτωση...
Ημερομηνία
2014-07-10T16:20:19Z
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
Τ.Ε.Ι. Κρήτης, Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας (Σ.Ε.Υ.Π), Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας
T.E.I. of Crete, School of Health and Welfare Services (SEYP), Department of Social Work
T.E.I. of Crete, School of Health and Welfare Services (SEYP), Department of Social Work
Επιβλέπων
Περίληψη
Μια από τις σημαντικότερες κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις του 21ου αιώνα για τις ευρωπαϊκές χώρες αποτελεί η φροντίδα για υγιείς και δραστήριους ηλικιωμένους στην Ευρώπη. Για την αποτελεσματική προώθηση αυτής της μέριμνας απαιτείται η ύπαρξη καλά εκπαιδευμένων και ειδικευμένων φροντιστών. Η αδυναμία του Ελληνικού κράτους να μεριμνήσει για την ανακούφιση και την προαγωγή του συμφέροντος των φροντιστών, σε συνδυασμό με την έλλειψη διερεύνησης των α ναγκών και του φορτίου τους είναι ένα μείζον θέμα για την Ελλάδα που δημιούργησε την αναγκαιότητα της εργασίας αυτής. Σκοπός: Η διερεύνηση του φορτίου και η χαρτογράφηση των άτυπων φροντιστών ηλικιωμένων ατόμων στην ημιορεινή αγροτική κοινότητα Τυλίσου. Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε ποσοτική έρευνα με την χρήση ερωτηματολογίου κλειστού τύπου «Caregiver Personal Survey» στην κοινότητα της Τυλίσου. Το δείγμα αποτέλεσαν 62 άτυποι φροντιστές. Η ανάλυση που πραγματοποιήθηκε είναι περιγραφική με όλα τα μέτρα περιγραφής, τα οποία παρουσιάζονται διαγραμμικά μέσω SPSS (PASW Statistics 17) και περιλαμβάνει πίνακες συνάφειας με στατιστικούς ελέγχους χ 2 (χ2t-test), ελέγχους τιμών (t-test) και παλινδρόμηση. Αποτελέσματα: Η συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων που πήραν μέρος στην μελέτη ήταν γυναίκες το 84% του δείγματος μας. Ενώ το μεγαλύτερο μέρος των φροντιστών διέμενε στην ίδια κατοικία (66,1%). Οι φροντιστές αποδέχονται σχεδόν καθολικά (79%) ότι η ενασχόληση με την φροντίδα δεν έχει μεταβάλλει την καθημερινότητα τους. Καθώς τέλος παρατηρείτε ότι το 71% θεωρεί ότι σπάνια διακατέχεται από το συναίσθημα της ματαιότητας ώστε να θεωρεί ότι δεν μπορεί να συνεχίσει. Συμπεράσματα: H μελέτη μας δείχνει ότι οι φροντιστές φαίνεται να αποδέχονται σαν χρέος τους την ευθύνη της φροντίδας των ηλικιωμένων και να αισθάνονται ευτυχισμένοι και δυνατοί με την προσφορά τους, χωρίς ωστόσο αυτό να συνεπάγεται πως δεν έχουν συνείδηση των αντικειμενικών δυσκολιών που προκύπτουν. Αναγκαία κρίνεται η μέριμνα του Ελληνικού κράτους για τη δημιουργία υπηρεσιών και προγραμμάτων που να προσβλέπουν στην ενίσχυση και στην υποστήριξη του ρόλου του άτυπου φροντιστή.