Σιωπηρή αποχώρηση και ποιότητα επαγγελματικής ζωής του νοσηλευτικού προσωπικού σε ένα Δημόσιο Γενικό Νοσοκομείο – Μελέτη περίπτωσης
Φόρτωση...
Ημερομηνία
2025-07-11
Συγγραφείς
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
ΕΛΜΕΠΑ, Σχολή Επιστημών Υγείας (ΣΕΥ), ΔΠΜΣ Διεπιστημονική Διαχείριση των Χρόνιων Νοσημάτων, της Αναπηρίας και της Γήρανσης
Επιβλέπων
Περίληψη
Η παρούσα μελέτη εξετάζει το φαινόμενο της σιωπηρής αποχώρησης (quiet quitting)
και την επίδρασή του στην ποιότητα της επαγγελματικής ζωής του νοσηλευτικού
προσωπικού σε ένα Δημόσιο Γενικό Νοσοκομείο. Η σιωπηρή αποχώρηση αφορά τη
σταδιακή μείωση της δέσμευσης των εργαζομένων χωρίς επίσημη παραίτηση και
αποτελεί ένα αυξανόμενο φαινόμενο στον χώρο της υγειονομικής περίθαλψης.
Η έρευνα ανέδειξε ότι η σιωπηρή αποχώρηση εκτιμήθηκε σε μέτρια προς χαμηλά
επίπεδα, με την Έλλειψη Κινήτρων να καταγράφεται σε σημαντικά υψηλότερη μέση
τιμή σε σχέση με την Έλλειψη Πρωτοβουλίας και την Αποστασιοποίηση - Αδιαφορία
(p<0,001). Ως προς την Ποιότητα Επαγγελματικής Ζωής, η Ικανοποίηση από Συμπόνια
εμφάνισε υψηλότερη μέση τιμή (μέτρια προς υψηλά επίπεδα), σε σύγκριση με την
Επαγγελματική Εξουθένωση (μέτρια επίπεδα) και το Δευτερογενές Τραυματικό Στρες
(μέτρια προς χαμηλά επίπεδα, p<0,001).
Λιγότεροι από τους μισούς συμμετέχοντες εμφάνισαν αυξημένη σιωπηρή αποχώρηση,
ενώ 1 στους 5 νοσηλευτές ανέφερε υψηλά επίπεδα ικανοποίησης από συμπόνια.
Αντίθετα, κανείς/καμία δεν ανέφερε υψηλά επίπεδα επαγγελματικής εξουθένωσης.
Επιπλέον, η έλλειψη κινήτρων ήταν σημαντικά υψηλότερη σε
νοσηλευτές/νοσηλεύτριες με παιδιά, περισσότερα έτη προϋπηρεσίας ή θέση ευθύνης
(p<0,05). Σχετικά με τις συσχετίσεις, υψηλότερα επίπεδα ικανοποίησης από συμπόνια
σχετίζονταν με χαμηλότερα επίπεδα συνολικής σιωπηρής αποχώρησης (b=-0,568,
p<0,001), ενώ αντίθετα, υψηλότερα επίπεδα επαγγελματικής εξουθένωσης και
δευτερογενούς τραυματικού στρες σχετίζονταν με υψηλότερα επίπεδα συνολικής
σιωπηρής αποχώρησης (b=0,468, p<0,001 και b=0,299, p=0,001 αντίστοιχα).
Επιπλέον, το γυναικείο φύλο συσχετίστηκε με υψηλότερα επίπεδα δευτερογενούς
τραυματικού στρες (b=0,264, p=0,004). Η μείωση του εργασιακού φόρτου, η ενίσχυση
της οργανωσιακής υποστήριξης και η βελτίωση των εργασιακών συνθηκών
προτείνονται ως βασικές στρατηγικές για την ενίσχυση της επαγγελματικής ποιότητας
ζωής των νοσηλευτών και τον περιορισμό της εργασιακής αποστασιοποίησης.
This study explores the phenomenon of quiet quitting and its impact on the professional quality of life of nursing staff in a Public General Hospital. Quiet quitting refers to the gradual disengagement of employees without formal resignation and is an emerging issue in the healthcare sector. The study found that quiet quitting was estimated at moderate to low levels, with Lack of Motivation showing a significantly higher mean score compared to Lack of Initiative and Detachment - Indifference (p<0.001). Regarding Professional Quality of Life, Compassion Satisfaction had a higher mean score (moderate to high levels) compared to Burnout (moderate levels) and Secondary Traumatic Stress (moderate to low levels, p<0.001). Fewer than half of the participants exhibited high levels of quiet quitting, whereas 1 in 5 nurses reported high levels of compassion satisfaction. In contrast, none of the participants showed high burnout levels. Additionally, lack of motivation was significantly higher among nurses with children, more years of experience, or managerial responsibilities (p<0.05). Regarding correlations, higher levels of compassion satisfaction were associated with lower levels of overall quiet quitting (b=- 0.568, p<0.001), while higher burnout and secondary traumatic stress levels were linked to increased quiet quitting (b=0.468, p<0.001 and b=0.299, p=0.001, respectively). Furthermore, female gender was associated with higher secondary traumatic stress levels (b=0.264, p=0.004). Reducing workload, enhancing organizational support, and improving working conditions are proposed as key strategies to enhance nurses’ professional quality of life and reduce occupational disengagement.
This study explores the phenomenon of quiet quitting and its impact on the professional quality of life of nursing staff in a Public General Hospital. Quiet quitting refers to the gradual disengagement of employees without formal resignation and is an emerging issue in the healthcare sector. The study found that quiet quitting was estimated at moderate to low levels, with Lack of Motivation showing a significantly higher mean score compared to Lack of Initiative and Detachment - Indifference (p<0.001). Regarding Professional Quality of Life, Compassion Satisfaction had a higher mean score (moderate to high levels) compared to Burnout (moderate levels) and Secondary Traumatic Stress (moderate to low levels, p<0.001). Fewer than half of the participants exhibited high levels of quiet quitting, whereas 1 in 5 nurses reported high levels of compassion satisfaction. In contrast, none of the participants showed high burnout levels. Additionally, lack of motivation was significantly higher among nurses with children, more years of experience, or managerial responsibilities (p<0.05). Regarding correlations, higher levels of compassion satisfaction were associated with lower levels of overall quiet quitting (b=- 0.568, p<0.001), while higher burnout and secondary traumatic stress levels were linked to increased quiet quitting (b=0.468, p<0.001 and b=0.299, p=0.001, respectively). Furthermore, female gender was associated with higher secondary traumatic stress levels (b=0.264, p=0.004). Reducing workload, enhancing organizational support, and improving working conditions are proposed as key strategies to enhance nurses’ professional quality of life and reduce occupational disengagement.
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
Σιωπηρή αποχώρηση, Εργασιακό άγχος, Επαγγελματική εξουθένωση, Ποιότητα ζωής, Quiet quitting, Work stress, Burnout, Quality of life