Καταγραφή της διατροφικής παρέμβασης ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 από το συμβουλευτικό γραφείο διατροφής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου.
Φόρτωση...
Ημερομηνία
2024-10-16
Συγγραφείς
Τίτλος Εφημερίδας
Περιοδικό ISSN
Τίτλος τόμου
Εκδότης
ΕΛΜΕΠΑ, Σχολή Επιστημών Υγείας (ΣΕΥ), Τμήμα Επιστημών Διατροφής και Διαιτολογίας
Επιβλέπων
Περίληψη
Εισαγωγή: Ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) είναι μια χρόνια μεταβολική διαταραχή η
οποία παρουσιάζει ετερογένεια και χαρακτηρίζεται από διαταραχή του μεταβολισμού
των υδατανθράκων, των λιπών και των πρωτεϊνών, εξαιτίας της έλλειψης ινσουλίνης με
αποτέλεσμα την αύξηση των επιπέδων γλυκόζης αίματος και τον κίνδυνο επιπλοκών
μακροπρόθεσμα.
Σκοπός: Διερεύνηση των αποτελεσμάτων των μεταβολών σε επίπεδο
ανθρωπομετρικών και βιοχημικών δεικτών σε δείγμα ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη
τύπου 2 (ΣΔτ2), οι οποίοι έλαβαν διατροφική παρέμβαση στο Συμβουλευτικό Γραφείο
Διατροφής (ΣΓΔ) του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ).
Μέθοδοι: Για τη διεξαγωγή της έρευνας, η συλλογή του δείγματος πραγματοποιήθηκε
με εντοπισμό και καταγραφή των ενήλικων περιστατικών ανδρών και γυναικών με
σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, μέσα από ιατρικούς φακέλους στο ΣΓΔ του ΠΑΓΝΗ.
Επιλέχθηκαν 179 περιστατικά ατόμων με ΣΔτ2, οι οποίοι είχαν επισκεφθεί το ΣΓΔ του
νοσοκομείου, εκ των οποίων τα 87 επισκέφθηκαν είχαν τουλάχιστον δύο επισκέψεις και
ήταν δυνατή η σύγκριση των μεταβολών των αρχικών και τελικών δεικτών τους.
Καταγράφηκαν δείκτες όπως το σωματικό βάρος, η περίμετρος μέσης, η γλυκόζη
νηστείας και η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, καθώς και άλλα ατομικά και ιατρικά
στοιχεία του κάθε ασθενούς.
Αποτελέσματα: Στην έρευνα εντοπίστηκαν συνολικά 179 άτομα, εκ των οποίων το
63,7% ήταν γυναίκες και το 36,3% άνδρες, με μέση ηλικία τα 59,5 έτη. Το 93,3%
βρισκόταν στις κατηγορίες του υπέρβαρου και της παχυσαρκίας, ενώ το 71% είχε
αυξημένο ή πολύ αυξημένο κίνδυνο λόγω αυξημένης περιμέτρου μέσης. Στο δείγμα
των 87 ατόμων το 78,2% λάμβανε κάποια φαρμακευτική αγωγή, με το 42,5% να
παίρνει μετφορμίνη, ενώ το 19,5% έκανε λήψη ινσουλίνης. Από τη σύγκριση των
αρχικών και τελικών τιμών των ανθρωπομετρικών και βιοχημικών δεικτών του
συνόλου του τελικού δείγματος προέκυψε μείωση σε όλους τους αυξημένους δείκτες, η
οποία είχε υψηλή στατιστικά σημαντική διαφορά για το βάρος, το ΔΜΣ, την περίμετρο
μέσης και τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (p<0,001), ωστόσο η γλυκόζη νηστείας
είχε στατιστικά σημαντική διαφορά (p=0,008).
Συμπεράσματα:Με την πραγματοποίηση της διατροφικής παρέμβασης υπήρξε
σημαντική μείωση ανθρωπομετρικών και βιοχημικών δεικτών με στατιστικά σημαντική
διαφορά. Η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη έπεσε κάτω από το όριο του 7% κατά μέσο
όρο στο γενικό σύνολο του δείγματος, επιτυγχάνοντας τον στόχο του καλού
γλυκαιμικού ελέγχου, για την αποφυγή ή τη μείωση των επιπλοκών που θα μπορούσαν
να σχηματιστούν από τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης αίματος στο σώμα μακροπρόθεσμα.
Introduction: Diabetes Mellitus (DM) is a chronic metabolic disorder that presents heterogeneity and is characterized by a disturbance in the metabolism of carbohydrates, fats and proteins, due to the lack of insulin. The result is an increase in blood glucose levels and the risk of complications in the long term. Purpose: Investigating the results of changes in anthropometric and biochemical indicators in a sample of patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM), who received a nutritional intervention at the Nutrition Advisory Office (NAO) of the University General Hospital of Heraklion (PAGNI). Methods: To conduct the research, the collection of the sample was carried out by identifying and recording the adult cases of men and women with T2DM, through medical files in the NAO of PAGNI. 179 cases of people with T2DM who had visited the hospitalwere selected, of which 87 had at least two visits and it was possible to compare the changes in their initial and final indicators. Indexes such as body weight, waist circumference, fasting plasma glucose and glycated hemoglobin were recorded, as well as other individual and medical information of each patient. Results: A total of 179 people were identified in the survey, of which 63.7% were women and 36.3% were men, with an average age of 59.5 years. 93.3% were in the overweight and obese categories, while 71% had an increased or very increased risk due to an increased waist circumference. In the sample of 87 subjects, 78.2% were receiving medication, with 42.5% taking metformin, while 19.5% were taking insulin. From the comparison of the initial and final values of the anthropometric and biochemical indicators of the whole final sample, there was a decrease in all elevated indicators, which had a highly statistically significant difference for weight, BMI, waist circumference and glycated hemoglobin (p<0.001), however fasting plasma glucose had a statistically significant difference (p=0.008). Conclusions: With the implementation of the nutritional intervention there was a significant reduction in anthropometric and biochemical indicators with a statistically significant difference. Glycated hemoglobin fell below the 7% threshold on average in the overall sample, achieving the goal of good glycemic control, to avoid or reduce complications that could form from high blood glucose levels in the body in the long term
Introduction: Diabetes Mellitus (DM) is a chronic metabolic disorder that presents heterogeneity and is characterized by a disturbance in the metabolism of carbohydrates, fats and proteins, due to the lack of insulin. The result is an increase in blood glucose levels and the risk of complications in the long term. Purpose: Investigating the results of changes in anthropometric and biochemical indicators in a sample of patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM), who received a nutritional intervention at the Nutrition Advisory Office (NAO) of the University General Hospital of Heraklion (PAGNI). Methods: To conduct the research, the collection of the sample was carried out by identifying and recording the adult cases of men and women with T2DM, through medical files in the NAO of PAGNI. 179 cases of people with T2DM who had visited the hospitalwere selected, of which 87 had at least two visits and it was possible to compare the changes in their initial and final indicators. Indexes such as body weight, waist circumference, fasting plasma glucose and glycated hemoglobin were recorded, as well as other individual and medical information of each patient. Results: A total of 179 people were identified in the survey, of which 63.7% were women and 36.3% were men, with an average age of 59.5 years. 93.3% were in the overweight and obese categories, while 71% had an increased or very increased risk due to an increased waist circumference. In the sample of 87 subjects, 78.2% were receiving medication, with 42.5% taking metformin, while 19.5% were taking insulin. From the comparison of the initial and final values of the anthropometric and biochemical indicators of the whole final sample, there was a decrease in all elevated indicators, which had a highly statistically significant difference for weight, BMI, waist circumference and glycated hemoglobin (p<0.001), however fasting plasma glucose had a statistically significant difference (p=0.008). Conclusions: With the implementation of the nutritional intervention there was a significant reduction in anthropometric and biochemical indicators with a statistically significant difference. Glycated hemoglobin fell below the 7% threshold on average in the overall sample, achieving the goal of good glycemic control, to avoid or reduce complications that could form from high blood glucose levels in the body in the long term
Περιγραφή
Λέξεις-κλειδιά
Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, Γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, Διατροφή, Διαιτολόγος, Type 2 diabetes mellitus, Glycosylated hemoglobin, Nutrition, Dietitian